Kalwaria Zebrzydowska – tu przyjeżdżają pielgrzymi z całego świata. Do sanktuarium, które łączy kult cierpiącego Chrystusa oraz Matki Bożej. To wyjątkowe miasto od najmłodszych lat upodobał sobie także papież Jan Paweł II, którego obecność czuć tu na każdym kroku. Zapraszamy Was w podróż po dróżkach Kalwarii Zebrzydowskiej.

Jedyna kalwaria na liście UNESCO

Kalwaria Zebrzydowska powstała na początku XVII w. Nazwa odnosi się do sanktuarium pasyjno-maryjnego, czyli nawiązującego do kultu Jezusa cierpiącego i Matki Bożej. Kalwaria jest wyrazem łacińskim – calvaria, oznaczającym trupią czaszkę, odpowiednik hebrajskiego Golgota – wzniesienia, na którym został ukrzyżowany Jezus Chrystus.
Słowo Zebrzydowska odnosi się do założyciela miasta i fundatora sanktuarium.

Kalwaria Zebrzydowska została ufundowana przez wojewodę krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego w 1602 r. Zlecił on budowę klasztoru i zespołu kaplic dróg Męki Pańskiej na wzgórzu Żarek na wzór kalwarii jerozolimskiej. Po jego śmierci, dzięki dobremu zarządzaniu i fundatorom, zostało wybudowanych pięć dalszych kaplic pasyjnych, osiem kaplic maryjnych, rozbudowano kaplice Ukrzyżowania i Grobu Matki Bożej oraz wybudowano tzw. gradusy obok ratusza Piłata i kaplicę znalezienia Krzyża z pustelnią św. Heleny. Poszerzono także kompleks klasztorny, wybudowano kaplicę Matki Bożej Kalwaryjskiej oraz poszerzono kościół o długą i szeroką nawę dobudowano dwie wieże oraz dwie kaplice: św. Antoniego i Niepokalanego Poczęcia

W grudniu 1999 roku Kalwaria Zebrzydowska, jako jedyna na świecie, została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Komisja uzasadniła to słowami: (…) wyjątkowy pomnik kultury, w którym krajobraz posłużył jako rama symbolicznego przedstawienia pasji Chrystusa w formie kaplic i alei. Jest to więc krajobraz o wielkim pięknie i wielkiej wartości duchowej, w którym elementy natury i stworzone przez człowieka łączą się harmonijnie (…)

Dróżki Jezusa i Maryi

kalwaria zebrzydowska
Kalwaria Zebrzydowska Fot. Shutterstock (4)

Znajdujące się tu kaplice i kościoły położone są na Dróżkach Kalwaryjskich. Na przestrzeni 5 km długości powstały: Dróżka Pana Jezusa oraz Dróżka Matki Boskiej. Stworzono je na wzór stacji znajdujących się w Jerozolimie. Dróżki Pana Jezusa to 28 kaplic i kościołów opowiadających historię ukrzyżowania Jezusa. Dróżki Matki Boskiej ukazuje na 24 stacjach ból Marii pod krzyżem, pogrzeb Syna oraz radość po zmartwychwstaniu.

Na całym obszarze Kalwarii Zebrzydowskiej znajdują się łącznie 42 kaplice i kościoły. Turyści mogą podziwiać je wkomponowane w piękny krajobraz. Przejście każdego ze szlaków zajmuje około trzech godzin. Najcenniejszym zabytkiem sakralnym w Kalwarii jest wizerunek Matki Bożej Kalwaryjskiej w kaplicy Zebrzydowskich. Jest to obraz, do którego przybywają pielgrzymi z całego świata, aby modlić się o spełnienie swoich intencji.

Odbywają się tu również najbardziej okazałe w Polsce uroczystości. Kalwaryjską specyfiką są odgrywane w okresie Wielkiego Tygodnia misteria pasyjne oraz sierpniowy odpust Zaśnięcia i Wniebowzięcia NMP. Wydarzenia te są tak barwne, że każdego roku przyciągają do Kalwarii ogromne rzesze pielgrzymów.

Kalwaria Papieska

Kalwaria Zebrzydowska Fot. Agnes Kantaruk, Shutterstock (2)

Kalwaria ma w sobie coś takiego, że człowieka wciąga. Co się do tego przyczynia? Może i to naturalne piękno krajobrazu, który się stąd roztacza u progu polskich Beskidów.. – tak o Kalwarii Zebrzydowskiej mówił Jan Paweł II podczas swojej pielgrzymki 7 czerwca 1979 roku. Kalwaryjskie sanktuarium było od najmłodszych lat ukochany obiektem wizyt Karola Wojtyły. Wielokrotnie modlił się tu i prosił o łaski Matkę Bożą Kalwaryjską. W 1998 r. przyjął honorowe obywatelstwo miasta.

Jako papież Jan Paweł II był tutaj dwukrotnie. W 1979 roku podczas wizyty nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. Druga wizyta miała miejsce 19 sierpnia 2002 r. w czasie obchodów 400-lecia sanktuarium. Papież przewodniczył mszy świętej i zawierzył Matce Bożej Kalwaryjskiej Kościół, naród i siebie samego. Pod obrazem Matki Bożej Kalwaryjskiej złożył też krzyż papieski, wykonany na Rok Jubileuszowy 2002. Była to ostatnia wizyta Jana Pawła II w Polsce i ostatnia msza odprawiona przez niego na ojczystej ziemi.