Kiedyś wierzono, że ich pohukiwanie jest złą wróżbą. Usłyszenie sowy miało znaczyć rychłą śmierć. W Polsce żyje kilkadziesiąt gatunków sów. Te niezwykle skuteczne drapieżniki prowadzą nocny tryb życia i trudno je zaobserwować. Sowy uchodzą za symbol mądrości

1. Płomykówka zwyczajna

Płomykówka zwyczajna, fot. Shutterstock
Płomykówka zwyczajna, fot. Shutterstock

Choć płomykówki żyją dość krótko, bo około 4 lat, to rekordowo przeżywają nawet 15. To doskonali myśliwi – świetnie widzą w nocy. Nie lubią hałasu – gdy jest zbyt duży, potrafią się od niego odizolować zakrywając uszy klapkami z piór. Płomykówki zwyczajne są najpowszechniejszymi sowami na całym globie. Można je spotkać na każdym kontynencie prócz Antarktydy.

2. Puchacz zwyczajny

Puchacz zwyczajny, fot. Shutterstock

Puchacze swoją nazwę zawdzięczają nie temu, że są puchate. Podobnie jak w języku niemieckim, gdzie puchacz to po prostu „Uhu”, ma to naśladować dźwięk tego pierzastego zwierzęcia. Puchacz zwyczajny zamieszkuje Eurazję. Dożywa w niewoli nawet 60 lat! Rozpiętość jego skrzydeł może wynieść nawet 180 cm. Jego spore rozmiary pozwalają mu polować na zające i kaczki.

3. Pójdźka

Pójdźka, fot. Shutterstock

Pójdźka zwyczajna to niewielka sowa, ale może napędzić stracha. Ponieważ zwierzęta te są aktywne w nocy, dawniej wierzono, że wróżą nieszczęście, a słyszenie pohukiwania sowy oznacza rychłą śmierć. Zwłaszcza, jeśli zdarzy się to na cmentarzu. Odgłosy emitowane przez pójdźkę (przypominające „puuuić”), tłumaczono jako wołanie zza grobu: „pójdź” – w domyśle w zaświaty. Pójdźka waży zaledwie 200 gram. Nie zje nic większego niż mysz.

4. Puszczyk zwyczajny

Puszczyk zwyczajny, fot. Shutterstock

Choć rozpiętość jego skrzydeł może przekraczać metr, ważący maksymalnie pół kilo puszczyk zwyczajny przemyka dalekie odległości bezszelestnie. Podobnie jak w przypadku puchacza, „puszczyk” jest nazwą dźwiękonaśladowczą.  Ma szeroki wachlarz wydawanych dźwięków, najczęstszym jest przeciągłe „huhuuu”. Samica pohukuje z kolei cienko, dźwiękiem przypominającym „kjuwik”, skąd ludowa nazwa puszczyka – kuwik.

5. Sóweczka zwyczajna

Sóweczka zwyczajna, fot. Shutterstock
Sóweczka zwyczajna, fot. Shutterstock

Sóweczka jest najmniejszą z naszych sów, trudno ją więc nazwać sową. Waży do 80 g, a rozpiętość jej skrzydeł nie przekracza pół metra. Ale ma zadziony charakter i jest groźna. Poluje na mniejsze ptaki, takie jak sikorki czy zięby, a czasami też na myszy. Nie pohukuje, tylko gwiżdże.

6. Uszatka zwyczajna

Uszatka zwyczajna, fot. Shutterstock
Uszatka zwyczajna, fot. Shutterstock

Ta sowa swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznym pędzelkom na uszach. Młode są bardzo intensywnie pokryte drobnym pierzem. Te sowy polują niemal wyłącznie na gryzonie. Zwinne i smukłe uszatki koczują w stadach liczących nawet kilkadziesiąt osobników. Najdłużej żyjąca sklasyfikowana sowa uszata dożyła 27 lat.

7. Włochatka zwyczajna

Włochatka zwyczajna, fot. Shutterstock

„Włochatka” to bardzo sympatyczna nazwa, w porównaniu z tą łacińską, którą można przetłumaczyć jako „sowa pogrzebowa”. Włochatki występują u nas głównie w puszczach i górach. Gnieżdżą się w dziuplach po dzięciołach, nigdy nie budują gniazd. Można im pomóc montując budki lęgowe. Wtedy ich populacja wzrasta.

8. Puszczyk mszarny

Występuje na mszarach, stąd jego nazwa. Puszczyk mszarny nie jest zbyt płochliwy, chyba że trafimy na jego okres lęgowy, wtedy może być agresywny. Jego waga dochodzi do powyżej kilograma. W Polsce spotykany jest rzadko, głównie w puszczach, blisko granicy z Białorusią.

Puszczyk mszarny, fot. Shutterstock