Każde dziecko wie, że zimą zwierzęta zapadają w długi sen a ptaki odlatują do ciepłych krajów. Ale nie wszystkie. Niektóre z nich doskonale rodzą sobie podczas zimnych miesięcy. Polskie zwierzęta podczas mrozów i śniegów wyglądają bajecznie. Niektóre wtapiają się w krajobraz, inne swym wyrazistym kolorem nadają barw białemu otoczeniu. Zachwyćcie się tym widokiem.
Bieliki zwyczajne
Bieliki zwyczajne to ptaki drapieżne z rodziny jastrzębiowatych. Najwięcej osobników w Europie zamieszkuje właśnie Polskę. Najliczniej występuje w rejonie Zalewu Szczecińskiego, w lasach na wyspie Wolin, w Puszczy Wkrzańskiej oraz na Pojezierzu Myśliborskim i Drawskim. Bielik swoim wyglądem przypominający orła, był uważany za króla ptaków. Przyjmuje się, że to ten gatunek znajduje się w godle Polski.
Żubry
Żubry to największe ssaki Europy, które znajdują się pod ochroną. Ich historia jest bardzo smutna. Po I wojnie światowej na wolności nie pozostał ani jeden żubr. Ostatni z nich został zabity w 1919 roku. Stało się tak z powodu chorób oraz wybijania zwierząt przez wycofujące się po I wojnie światowej wojska niemieckie, partyzantów rosyjskich i kłusowników. Na szczęście dzięki żyjącym w niewoli 54 osobnikom, udało się w Puszczy Białowieskiej na nowo przywrócić ten wymierający gatunek.
Czaple siwe
Czaple siwe to duże ptaki wodne z rodziny czaplowatych. Wielkością podobne są do bocianów, mają smukłą sylwetkę z długą wygiętą szyją. W Polsce czaple widywane są na Pojezierzu Mazurskim, Pomorskim oraz Gnieźnieńskim. Największa kolonia tych czapli znajdują się koło Szczecina w rezerwacie Kurowskie Błota. Ich głównym pożywieniem są ryby, które potrafią złowić nawet na głębokości 60 cm. Czaple żyją nawet do 25 lat.
Wiewiórki
Te małe ssaki występujący w polskich lasach i parkach to jedne z najbardziej rozpoznawalnych gryzoni. Wyróżniają się swoją rudą barwą, która wyjątkowo ładnie prezentuje się właśnie zimą. Żywią się głównie nasionami, pąkami drzew, grzybami, owocami ale także owadami i jajami. Co ciekawe, wiewiórki są raczej aspołeczne. Nie łączą się w pary, żyją samotnie w swoich dziuplach i samotnie wychowują potomstwo.
Łabędzie
Łabędzie są jednymi z najcięższych latających ptaków. Dorosłe osobniki wyróżniają się białą barwą, czarnymi nogami i pomarańczowymi dziobami. Te wędrowne ptaki wodne występują na obszarze całego kraju w: jeziorach, stawach hodowlanych, starorzeczach, gliniankach, zbiornikach wiejskich i miejskich. Labędzie są jednymi z najbardziej wiernych sobie zwierząt. Gdy dobierają się w pary to zazwyczaj na całe życie.
Lisy
Lisy pospolite, zwane również rudymi, należą do gatunku drapieżnych ssaków z rodziny psowatych. Oprócz Polski można je spotkać także w pozostałej części Europy i na innych kontynentach. Wszystko dzięki temu, że lisy łatwo przystosowują się do nowego środowiska i mają dużą tolerancję na warunki klimatyczne. W Australii uważane są obecnie za największe szkodniki.
Jelenie
W Polsce jelenie możemy spotkać niemal we wszystkich większych kompleksach leśnych. Na przestrzeli wieków wykształciło się w naszym kraju wiele ekotypów tych dużych, lądowych ssaków. Wyróżniamy m.in. jelenie bieszczadzkie, mazurskie, wielkopolskie czy pomorskie. Wszystkie osobniki płci męskiej odznaczają się okazałymi porożami, których waga może sięgać nawet 12 kilogramów.
Mewy
Choć kojarzone są głównie z Pomorzem, to jednak mewy spotkać można na terenie całego kraju. Są ptakami niezwykle towarzyskimi. Lubią gromadzić się w większych skupiskach i gwarnych koloniach. Cechują się doskonałymi umiejętnościami latania, pływania a nawet biegania po lądzie. Z pewnością spotkacie je będąc nad polskim morzem, gdzie ze swoimi charakterystycznymi dźwiękami wpisały się w krajobraz Bałtyku.
Kozice
W Polsce spotkać możemy kozice tatrzańskie. Są one prawdopodobnie cięższe od tych występujących w Alpach. Jest to także najdalej na północ wysunięta populacja kozicy. Przez lata, te górskie ssaki, musiały zmagać się w dużym kłusownictwem, które w XVIII wieku niemal doprowadziło je do wymarcia. Dopiero ustawy o zakazie polowań i rygorystyczna ochrona tego gatunku pomogła ustabilizować ilość kozic w Tatrach.